Može se slobodno reći da rana detekcija i dijagnostika u Crnoj Gori ne postoji i kada to kazemo, nećemo pogriješiti. Naime, razvojna savjetovališta koja postoje pri domovima zdravlja, a čiji je osnovni cilj rano prepoznavanje, detekcija, dijagnostika i tretman funkcionišu po principu pregleda beba i vakcinisanja. Po našim saznanjima, tamo nema zastupljenosti struke koja bi se bavila opservacijom beba i strarije djece, detekcijom eventualnih poteškoća i razvojnih smetnji te se na taj način ovaj značajni period u razvoju djece propušta. Razvojna teškoća djeteta uoči se veoma kasno (sa 3 do 4 godine djeteta) čime je propuštena veoma značajna rana intervenvija i rani tretman.
Naš predlog je unaprijeđenje razvojnih savjetovališta koja bi u svom sastavnu osim pedijatra, medicinske sestre, psihologa i eventualno logopeda, morala imati i jednog defektologa određenog usmjerenja koji bi se bavio ovim stvarima kao i fizioterapeuta. Samo timski rad i zastupljenost svih stručnjaka u timu može dati željene rezultate.
Nakon detektovanja tkzv. riziko djece, potrebno je timski opservirati i pratiti ovu djecu u saradnji sa roditeljima. Takođe, nakon detektovanja razvojne smetnje kod djeteta, potrebno je u odnosu na tip razvojne smetnje napraviti protokole za dalje postupanje. Potrebno je roditelje sistemski upoznati sa protokolima te uputiti ih na dalje korake. Pored toga, neophodno je u okviru protokola obavezno predvidjeti podršku rooditeljima koja je u ovom, početnom periodu značajnija nego podrška djeci.
