Koji su po Vašem mišljenju najveći problemi/nedostaci zdravstvenog sistema?

[sdmcg]

Koji su po Vašem mišljenju najveći problemi/nedostaci zdravstvenog sistema u Crnoj Gori?

Molimo Vas da podijelite Vaša iskustva i mišljenje.

[Dejan]

Na ovaj tekst podsakla me  sjajna ideja koju prezentuje Milena Popović Samardžić dijalozi.me

 

Sa aspkekta oblasti kojom se bavim, pokušaću da dam doprinos temama koje su mi bliske.

 

Iz mog ugla, zdravstvo izgrađeno po mjeri svih strana, najbolje se uređuje u  saradnji  zdrastvenih ustanova, medicinara, građana/građanki-pacijenanta/kinja, ali i predstavnika/ca koje se bave ovom oblašću.

 

Pisaću o temi o kojoj se malo govori, a dugoročno stvara velike posljedice i često uzrokuju  -posttraumatskom stresnom poremaćaju.

 

Naime, radi se o licima  koja usljed traumatske povrede ili oboljenja,  suočavaju se sa invaliditetom (amputacija ekstremiteta, paraplegija, tjelesna oštećenja, ali i druge  vrste vidljivog i nevidljivog invaliditeta).

Jedan od problema je  nedovoljna kapacitiranost zdravstvenih ustanova, ali i nepostojanje umreženosti sa drugim ustanovama, na način da aktivno participiraju u procesu efikasne socijalizacije i  prihvatanja stanja ovih lica.

Na način da  pacijentu/pacijentlinji objasne i pripreme ih na izvjesnu izmjenu dosadašnjeg načina života.

 

Obično zdravstveni radnici konstatuju pacijentu/kinji stanje sa kojom se suočava i tu se sve završava.

Zdravstvene ustanove, a ni druge ustanove ne bave u dovoljnoj mjeri osmišljavanju servisa podrške, uvođenjem psihologa/psihološkinje, ali i drugih strukovnih  lica.

Odsustvo ovih servisa, ovim licima stvara ogromne traume i dugoročno usporava njihov proces socijalizacije.

Posljedice toga  su da nakon suočavanja sa invaliditetom,  prođu i  mjeseci u odlaganju rehabilitacije, ali i njihove socijalizacije.

Nažalost, mnogi od njih upadnu u zoni depresije i time se dodatno komplikuje njihov proces inkuzije u društvo.

Jedan  dio ovih lica ostaje trajno ili dugoročno upadnu u zonu depresije, bez želje da prihvate sebe i suoče sa novonastalim stanjem.

[Milojka]

Bolnice u Crnoj Gori sagradile su; Knjaževina Crna Gora, Austrougarska monarhija, Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca i SFRJ, odnosno Socijalistička republika Crna Gora. Najmlađa bolnička ustanova je KCCG, useljen 1974. godine. Rođendane domova zdravlja nijesam istraživala, jer je mnogo važnija njihova funkcija u crnogorskom javnom zdravstvu. Primarna zdravstvena zaštita, koja je 2008. godine počela da se reformiše, nazadovala je do nivoa od prije trideset i više godina. Tijesni i prostorno neodgovarajući DZ i nedovoljan broj ID, stvorili su uslove koji pacijentima ne pružaju odgovarajuću zdravstvenu zaštitu. Prije početka tzv. reforme imali smo ubuđale zdravstvene kartone i, takođe, nedovoljan broj doktora, opšte prakse koji su recepte pisali ručno, ali su pacijenti bili više zadovoljni sa tretmanom u ambulantama i brže su završavali posao. Kod nas u NK su po dva doktora imali zajedničku med. sestru/tehničara, koji su prozivali pacijente i popunjavali recepte. Sada je isto prijava na šalteru, gdje sestra zakazuje pregled za neki tamo dan, a doktori sami prozivaju pacijente, koji sjede u zajedničkoj, pretrpanoj čekaonici. ID se, uglavnom, više bave kompjuterom nego pacijentom. Jedan od njihovih problema je zakazivanje specijalističkih i subspecijalističkih pregleda, jer pacijenti po istom problemu moraju doći više puta, da bi uhvatili slobodan termin. Uzrok je u sistemu i nedovoljno korišćenje informacionih tehnologija.

Zbog dugih čekanja na spec. i subsp. preglede, pacijenti su primorani dijagnostiku, a i preglede, obaviti u PZU, gdje ih, uglavnom, prime doktori iz javnog zdravstva, koji, radeći honorarno, reklamiraju PZU a konkurišu javnom zdravstvu. Pacijenti su, uglavnom, iz siromašnih slojeva, jer, da nijesu bili siromašni imali bi bolju prevenciju i manju mogućnost da obole. Loša prevencija generalno dovela je da imamo na desetine hiljada pacijenata sa hroničnim nezaraznim bolestima i veliku smrtnost od kardiovaskularnih bolesti, karcinoma,.., Imamo, takođe, na desetine hiljada dijabetičara, što se moglo prevencijom svesti na manji broj. Briga zdravstvenog sistema i države za mentalne bolesnike skoro da ne postoji, što potvrđuju činjenice da se Klinika za mentalne bolesti tek gradi, a za Specijalnu bolnicu za psihijatriju “Dobrota” u Kotoru je poznata psihijatrica dr. Stana Stanić iz Crntra za mentalno zdravlje Trst, prije pet godina rekla “da bi je trebalo zatvoriti, zbog smještajnih uslova, koji vrijeđaju ljudsko dostojanstvo.

O palijativnoj njezi niko niti razmišlja niti govori, a porodice pacijenata na umoru nijesu edukovane za posao koji moraju da rade, živeći pod velikim stresom i u uslovima koji nijesu prilagođeni za njegu bolesnika.

Poštujući uvažene doktore medicine i njihove saradnike u zdravstvu, teško da mogu da govorim o njihovom odnosu prema pacijentima, koji uvijek ne priliči profesiji kojom se bave. Lično sam, u suzama i sa nevjericom, svojevremeno slušala doktorske komentare, koji ne priliče trenutku kada čovjek gubi najbližeg srodnika?

Što se terapije tiče, pacijenti sa više hroničnih oboljenja, koji troše dosta ljekova, primorani su da se bave “tumačenjem” uputstava farmaceutskih kuća, koji lijek se ne smije uzimati sa drugim propisanim lijekom. (Primjera radi: nekada mi je moj dr. neurolog u Sarajevu preporučio da ga konsultujem za svaku terapiju izvan njegove struke, kako se ne bi dogodilo da neki od ljekova izazove kontraindikacije za primarnu dijagnozu.)

[Author]

Posts